Bal nad bale

Jan Steen, Beware of Luxury

Dojrzałej mężatce z Leśnej Podkowy 
nie chciało się iść na bal sylwestrowy.
Miast sukni Dolce Gabbana
i wśród elity szampana,
wolała ziółka, chleb i strój domowy.


Są dni, kiedy cieszę się, że już jestem stara. Na przykład w sylwestra, oraz potem w karnawale. Bo skoro jestem stara, a do tego dzieciata, to ja już nigdzie nie muszę chodzić na wspaniałą zabawę. Mogę sobie spokojnie posiedzieć do dwunastej, dać buziaka mężusiowi i iść spać. Wstać rano bez kaca i obciążonego żołądka, i wejść w nowy rok z dobrym samopoczuciem. I bez tej irytującej myśli czy ja aby na pewno bawiłam się wystarczająco szampańsko?

Oczywiście 

to nie stało się ot tak. Pamiętam jeszcze tę gorączkę przed - gdzie iść, kto będzie, a z kim, a co ubrać, a włosy jak? Potem - ech, jakoś nie do końca fajnie było. To znaczy niby fajnie, ale powinno być super! Bo wydaje nam się, że to jest tak wyjątkowa noc, że normalnie fajerwerki to nam w duszy powinny wybuchać. A w żyłach płynąć bąbelki z szampana. Prosto z Szampanii.

I pamiętam, kiedy po raz pierwszy okazało się, że nie bardzo mamy gdzie iść i chyba spędzimy ten wieczór w domu. Szok, największe nieszczęście świata, jakby mi kto rękę odciął i ranę posolił. I co tam jeszcze.

A potem kupiliśmy sobie psa. 

Szybko się okazało, że nasza sunia boi się nieziemsko fajerwerków, więc od tej pory nasze sylwestry mijały pod znakiem środków uspakajających, szukania w miarę spokojnego miejsca (zdarzało się, że była to duża szafa), o wyjściu gdzieś i zostawieniu jej samej lub z kimś nie było mowy. No i w końcu do tego pojawiły się dzieci, a jak wiadomo matka wita nowy rok tylko jeśli jej dziecko obudzi się akurat na karmienie.

I tak już zostało.

Dziwne, 

kiedyś pomyślałabym, że to najgorsza rzecz, jaka mnie może spotkać. Ale odkąd jestem stara bardzo mi dobrze z tymi domówkami w dresach (ewentualnie wchodzą w grę przebieranki z dziećmi). Na sztuczne ognie popatrzę, choć myślę o nich to co zawsze. Na szczęście nasze psisko od jakiegoś już czasu przebywa w Krainie Wielkiej Kości i nie mam już ochoty podejść do każdego osobnika z racą i wetknąć mu ją głęboko w d…. okładnie tam, gdzie by sobie zażyczył.

Pietro Longhi, The ridotto in venice

Maskarady

Dawniej bawiono się w maskach. Dawało to rozmaite możliwości kamuflażu własnej tożsamości.
Teraz już nie tak często organizuje się maskarady, ale ilu z nas podczas zabaw w tym okresie nakłada na twarz maskę:

• dobrej zabawy, 
• szampańskiego nastroju,
• radości z towarzystwa, 
• o jakie to smaczne, 
• jestem jeszcze całkiem trzeźwa, 
• cieszę się, że cię widzę, 
• wcale się nie chce z tobą przespać,
• świetna muzyka,
• super wyglądasz, schudłaś?

Tadeusz Makowski, Maskarada

To ja dziękuję. Zostanę przy mojej domówce  - dresówce.


Źródło obrazów Wikimedia Commons, www.pinakoteka.zascianek.pl