Jestem stara

Czas spojrzeć prawdzie w oczy - jestem stara.

Zapytacie skąd tak brutalne wnioski w mej głowie? Otóż nie z siwych włosów (Matka Genetyka jakoś dziwnie mi ich oszczędziła), ani nawet plam wątrobowych na skórze pokrytej zmarszczkami. Okrutna prawda dotarła do mnie kiedy w zeszłym tygodniu weszłam do wynajętego pokoju w miejscowości górskiej i zamiast docenić czystość, wystarczającą ilość miejsca by przejść między łóżkami (co wcale nie jest takie oczywiste) oraz własną łazienkę pomyślałam “Boże jaki tu nieładny wystrój! A te zasłonki - szczyt bezguścia”

Kiedyś...

Były czasy, gdy człowiek sypiał w niezamykającym się namiocie lub w bacówce z dużymi prześwitami w ścianach (a jeśli komuś się wydaje, że w maju w Tatrach jest ciepło, to niech próbuje się przespać w takich warunkach. A, dobra, jeszcze dodam, że dawniej nie było tak wypasionych śpiworów jak teraz, tylko jakieś koszmarne przenośne kołdry).

Mycie w strumieniu o temperaturze zbliżonej do zera, gdzie przynajmniej odpada dylemat czy można go zanieczyścić jakąś chemią, bo żadne mydło się tam i tak nie namydli. Ewentualnie - pod prysznicem, ale woda niewiele cieplejsza. Potrzeby w krzaczkach lub zasyfionych kibelkach.

Nie wiem, czy to gdzieś jeszcze można to spotkać, ale pamiętam też pola namiotowe, gdzie umywalnię stanowiła wielka rynna na zewnątrz budynku i żeby umyć się bardziej intymnie trzeba było opatentować jakiś specjalny sposób (np. butelka w ubikacji), co zresztą dobrze wpływało na wzrost kreatywności w życiu codziennym.

A na obozach harcerskich dwie chochle ciepłej wody do miedniczki i gimnastykujcie się z tym tak, by umyć wszystko, co potrzeba.

Pamiętam, jak podczas naszych wyjazdów trafiliśmy raz na pokój z własną łazienką i to powiem wam był luksus nie do ogarnięcia.

 A - dodam, gdyby ktoś się nie domyślał - pomimo tych gorszych warunków było świetnie, a budzić się w takich okolicznościach przyrody jak przełęcz w górach to jest nieopisane doznanie.

A na południu

Jeździło się i po Europie, a jak! W rejonach południowych namiot do którego w południe nie da się wejść lub tak samo rozgrzany domek letniskowy (też z własnym kibelkiem - to była nasza podróż poślubna very exclusive).

W owych pięknych czasach moim jedynym wymogiem była względna czystość i brak robactwa. Zaśmiewałam się do łez z ludzi, którym nie podobał się hotel, bo zasłony były brzydkie (tak, właśnie!).

Przemiana

Potem przeszłam przez okres bezwzględnego wymogu posiadania własnego kibelka, aż do tej żałosnej postawy o której wspomniałam na początku. Wytłumaczenie, że od zawsze interesowałam się wystrojem wnętrz, a nawet kiedyś zdobyłam w tym kierunku jakieś wykształcenie nie jest tutaj wystarczające, by ową postawę wytłumaczyć czymś innym niż starością. Jak się jedzie w góry, to człowiek powinien być szczęśliwy, że jest gdzie umyć spoconą pachę i wyspać się w ciszy. A nie myśleć o korekcie koloru ścian, pościeli, jak by poustawiać inaczej te meble i takie tam. Wiecie - lawendowa przystań, magnoliowy zakątek, w oparach mięty, skandynawskie klimaty. Pytanie - czy gdybym w końcu pojechała w takie dopracowane miejsce, to zaspokoiłabym swoja potrzebę luksusu na jakiś czas czy tylko podniosła poprzeczkę na dalsze wyjazdy?

Z dziećmi to inna bajka

Oczywiście, z dziećmi podróżuje się inaczej. Wizja tego, że pogoda nie wypali, a wy spędzicie kilka dni na kilku metrach kwadratowych z naładowanymi energetycznie kilkulatkami może zniechęcić do podróżowania nawet najbardziej wytrwałych obieżyświatów. I trudno byłoby sobie wyobrazić mycie niemowlaka w górskim strumieniu.... (choć zdarzyło się, że potomek, zasnąwszy w nosidełku z numerem drugim w pampersie, utytłał się tak, że po wykończeniu zapasu chusteczek nawilżanych musieliśmy wspomóc się wodą ze strumienia właśnie..) 

Z drugiej strony, znajomi, którzy zjeździli pół świata z dostępnym przeciętnemu człowiekowi budżetem pojechali z kilkumiesięcznym synem do Tunezji, bo przecież w hotelu mieli w końcu taki luksus…. Zapewne ważne jest też od czego się wyszło, a oni podczas swych wcześniejszych wojaży niejedno musieli widzieć.

Ja zatem jestem już stara. Dodam, że wyjazd się udał i kolor zasłonek nie przesłonił mi pięknych widoków i cudownego, z pięknym sierpniowym kolorytem lasu. 

No dobra. To teraz przyznawać się, czy ktoś tu jeszcze jest stary jak ja? Jakieś niedobrane zasłonki na wakacyjnej kwaterze?

Zdjęcie Pixabay, Unsplash