Moje krzyczące poglądy na wszystko

Niedawno Szczepan Twardoch również nawiązał w felietonie do Kołakowskiego. Gdzie mi tam do nich obu, ale pozwolę sobie podpiąć się pod ten tytuł.

Zastanawiam się nad pewną rzeczą. Czy ja mam poglądy? Chyba nie. A jeśli już, to jakieś takie ledwo co, malutkie, słabiutkie. Tyci, tyci. Czemu tak twierdzę? Bo ludzie, którzy mają Prawdziwe Poglądy, krzyczą o nich głośno, wyrażają je w sposób zdecydowany. Tym bardziej, im ich rozmówca jest przeciwnego zdania.

Disco polo

Ponieważ uważam to za niekulturalne, bezsensowne, a nawet zakrawające na rodzaj przemocy - staram się tak nie robić. Weźmy taką sytuację - rozmawiam z kimś, kto mówi, że uwielbia disco polo, Zenek Martyniuk jest najlepszym polskim poetą od czasów Norwida, a muzyka jest wprost genialna, wiecie coś między Mozartem a Bachem.

Mogę odpowiedzieć: ja nie przepadam za tego rodzaju muzyką, a to, co sarkastyczny umysł pcha mi w tym momencie na język zachować dla siebie, ewentualnie na rozmowę z osobą, która jak ja nie dostrzega geniuszu tej gwiazdy disco polo. Może to dwulicowość, hipokryzja pewna, ale czy zbluzganie przeze mnie Zenka coś zmieni w poglądach jego wielbiciela?

Pewnie jest trudniej nie wyrażać swoich poglądów, gdy na czymś się dobrze znamy. Muzykolog może czułby jednak potrzebę odsłonięcia tej prawdy, że muzyka disco jest cienka jak żyletka polsilver.

Zwłaszcza im bardziej rozmówca pokazuje się jako dyletant, argumenty przedstawia miałkie, tym większa pokusa, by go oświecić. Ale czy misją każdego człowieka jest nawracanie innych? A niechże sobie słuchają, że przez te oczy, te oczy zielone oszalałem, kochana, wierzę, wierzę w miłość, życie, to są chwile, chwile tak ulotne, jak motyle.

O gustach się dyskutuje

Im bardziej coś jest kwestią osobistego gustu, tym mniejszy sens by o tym gadać. Jednak chyba niewielu zgadza się z łacińską sentencją de gustibus non est disputandum. Oczywiście, że o gustach się dyskutuje! Jak nie?! Skoro ktoś błądzi, to ja MUSZĘ go nawrócić. Zaczynając od wyszydzenia jego upodobań. Czy kiedy mówię komuś, że coś lubię, to odpowiednią reakcją będzie a ja tego nienawidzę? A gdyby tak bardziej soft, np: a ja nie bardzo to lubię? Jestem innego zdania zamiast jesteś głupi, nie znasz się, to okropne ?

W niewoli dogmatu

Zawsze mi się wydaje, że chcąc stworzyć płaszczyznę porozumienia lepiej nie okopywać się za bardzo w swoich poglądach, osądach, nie przedstawiać ich jako dogmaty, bo to z pewnością nie pomoże w dyskusji. W końcu jeśli spotka się katolik z muzułmaninem prawdopodobnie żaden z nich nie zmieni wyznania, a kto miał rację okaże się po ich śmierci. (Ewentualnie nic się nie okaże, co będzie znaczyło, że rację miał ateista).

Reasumując - najlepiej się nam rozmawia jak na zdjęciu - gdy prawdopodobieństwo, że rozmówca się sprzeciwi jest naprawdę niewielkie.

Zdjęcie Pixabay