Ech, ta technologia

Była raz Francuzka w miejscowości Bart
dla której telefon był trochę too smart.
i gdy go obsługiwała
dziwne rzeczy wyczyniała
och ten widok był naprawdę dużo wart.

Dzisiaj kilka słów o nowych technologiach. Ja generalnie jestem za, ale muszę zwrócić uwagę na pewne ich wady.

Chwila prawdy

Na początek wyznanie. Jestem z tych, co to dość opornie uczą się w tej dziedzinie. Nie żebym nie chciała lub z poziomu Jej Wysokości twierdziła, że są be. Ale wiecie - taki ekran dotykowy. Moje dzieci szybkim, wdzięcznym ruchem małych paluszków osiągają zamierzony rezultat, a ja macam, pacam, walę i nic. Oczywiście jest na to wytłumaczenie - łapska sterane robotą w kuchni i jeżdżeniem na szmacie, od tych wszystkich cifów i innych mają starte opuszki lub też - stwardniałe. Na jedno wychodzi.

Zatem fajnie, że prawie każdy człowiek powyżej 10 roku życia ma przynajmniej jedną komórkę. I że te telefony tyle są w stanie za nas zrobić. Tylko czy nie za dużo?

Dlaczego on nie odbiera?!

Dawniej, jeśli już ktoś miał telefon stacjonarny, to dzwoniło się do niego wtedy, kiedy prawdopodobnie jest w domu. A jak nie odbierał, to znaczy, że stał w kolejce (wtedy pozostawało tylko pytanie - co rzucili?). Teraz mamy przeświadczenie, że skoro każdy ma cały czas komórkę to możliwy jest z nim kontakt non stop. Niby fajnie, ale czy nie zdarzyło się wam, że nie mogąc się do kogoś dodzwonić od razu myślicie, że coś mu się musiało stać? Po trzeciej nieudanej próbie widzi się jak wasz znajomy czy członek rodziny nieszczęsny cały w bandażach opuszcza właśnie Izbę Przyjęć. U kogo Gen Pesymizmu jest recesywny może ewentualnie myśleć, że po prostu aparat się wyładował.

Ostatnio wylądowaliśmy na kilka dni w miejscu z bardzo słabym zasięgiem/całkowitym jego brakiem. Jak do tego jeszcze Małż nie zameldował się wieczorem w Nierealu od razu spanikowany kolega próbował się dodzwonić (bezskutecznie) do nas obojga, by zapytać co się dzieje. Aż boję się pomyśleć, co sobie wyobrażał.

Albo inny wątek - ktoś nie odebrał, ale przecież musiał widzieć, że dzwoniłam. Czemu nie odebrał? Czy naprawdę nie mógł rozmawiać? Czy nie słyszał? No dobrze, ale dlaczego nie oddzwoniła? Dlaczego? Czy on mnie już nie kocha? Czy ona mnie już nie lubi?

Too smart

Idźmy dalej. Jako Kompletny Kretyn umiem wyczyniać cuda z moją komórką. Na przykład przez pomyłkę wybrać jakiś numer. Znajomi już się nauczyli, że jak dzwonię to niekoniecznie świadomie. Ciut wstyd się tłumaczyć z tego, ale cóż. Wiem, że nie tylko mi się to zdarza. Mam jakieś nieodebrane połączenie, oddzwaniam i słyszę “Skąd, wcale do ciebie nie dzwoniłam”.

Zaniki pamięci

Ostatnio nie odebrałam telefonu od koleżanki. Potem patrzę na wysłane do niej wiadomości, a tam “Nie mogę rozmawiać. Zadzwonisz później?”. Przeżyłam prawdziwą panikę, bo owszem zdarza się zapomnieć o czymś, ale żeby nie pamiętać SMS-a napisanego godzinę wcześniej? Już prawie miałam wybierać się na tomografię mózgu, gdy przyszło mi do głowy, że to jakiś automat wysłał. Uff, uratowana.

Udogodnienia

Z “udogodnień” uwielbiam też podpowiadacze słów podczas pisania wiadomości. Kiedyś myślałam, że można by wysłać testowo komuś to, co sugeruje mi moja komórka (znaczy telefon, a nie ta jedna szara w głowie). To by było ciekawe. A propos zauważyliście, że na ogół podpowiadają nam w rodzaju męskim? No tak, jak ja napiszę do kogoś “zobaczyłem” to jednak dużo mniej wstydliwe, niż gdyby facet wysłał informację “wróciłam”.

Same plusy 

Jasne, fajnie jest móc w każdej chwili sprawdzić pocztę i facebooka. Tak co dwie minuty, bo a nuż coś ciekawego. Na spacerze, w sklepie, w łóżku, na kibelku. Eeee, zaraz, naprawdę bez tego się nie da?

A jakie jest wasze podejście do nowoczesnych telefonów? Czy ktoś jeszcze wolałby taki jak na obrazku?
 

Zdjęcie Pixabay Gellinger